Καυτό σίδερο,
πυρωμένες ανάσες,
καρφί στον άνεμο,
κόντρα με τη ζωή.
Αίσθηση τέλους,
φυγή απ' τη συνήθεια,
τη λογική,
το συναίσθημα.
Μαύρο χαλί, άσπρες γραμμές.
Ατίθασο θηρίο για άγριες επαφές.
Σημαία τα όρια
στο δρόμο που γελά η φύση.
Φυλακή χωρίς σύνορα
για να την κερδίσεις!
Αντάρα, βοριάς, καυτός ήλιος,
η σκόνη μολύβι.
Λιωμένα λάστιχα,
άκαυτη βενζίνη.
Ο ρόγχος του τέρατος,
η ανάσα που σβήνει.
Σκυμμένος ατελείωτα,
ταυτίζεσαι μ' αυτό που φοβάσαι.
Πυρωμένα χείλια φιλάνε το μέταλλο,
στη στάση που σ' ανάγκασε η ζωή να ζήσεις...
Αφήνεις τα χέρια,
ορθώνεις το σώμα,
βουτάς στο διάστημα,
ξεφεύγεις απ' το χώμα.
Αιθέρια ύπαρξη στο απέραντο σύμπαν.
Νιώθεις τη λύτρωση,
της ύπαρξης το νόημα.
......
Μετανάστης
στην ίδια τη ζωή σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου