Χρόνια και χρόνια αγοράζεις περίτεχνους συνδυασμούς
ήχων, εικόνων και χρωμάτων,
λαβύρινθους περιττωμάτων
μη νοιώθοντας τους κραδασμούς
Πρόστυχο πνεύμα να λικνίζεις σε υποδόριους ρυθμούς
την αρμονία να τσακίζεις τη δομημένη μ΄ αριθμούς
μιας άλλης αρετής και αξίας
ολημερίς σε προκαλούν έμποροι κάθε φιλαυτίας
Ζωώδη ένστικτα εκθρέφουν παραγωγοί των ασωμάτων
πηνίων, chips και κυκλωμάτων
μέσα στα μέταλλα να κλείσουν παλλόμενη νοητική χορδή
μετουσιώνοντας σε ρεύμα κάθε σου
σχέση και επαφή
Ολόγυρα αστεροειδείς αρπάζουνε την Περσεφόνη
εκσφενδονίζοντας κρατήρες με τη διαστρική σου σκόνη
και συ χωρίς φωνή, χωρίς σκιά
θαυμάζεις ναρκισσιστικά, το είδωλό σου στην οθόνη
............................................................................................................
Μήνες και μήνες κοπιάζεις να φτάσεις ξένα ιδανικά
και την επίδειξη να κάνεις σ΄ αυθεντικά αφεντικά
με εργολαβίες να σκορπάς δικά σου κι άλλων δανεικά
που θα κληθείς για να πληρώσεις
μια μέρα όταν θα νυχτώσεις
στη παραζάλη της φορμόλης
Πέντε ρουπίες του Ινδού, δυό ρενμινμπί του σχιστομάτη
Προσφέρουν σε ισοτιμία του κάτεργου την εργασία
και συ τολμάς και επιζητάς μια θέση στη δημοπρασία
και σ’ ίδρυμα φιλανθρωπίας
εξιλεώνεις την απάτη
Νεφρά πουλάει ο σακάτης στην αγορά της Μαλαισίας
πως ζει κανείς να σε διδάξει σε πέλαγα απελπισίας
δεν είναι φρόνιμο να μάθεις - δεν έχεις χρόνο να κοιτάξεις
όσο η κοιλιά είναι χορτάτη
έτσι κι αλλιώς, έχει σβηστεί, κάθε του στίγμα από το χάρτη
Μιας μελαμψής οι εφιάλτες, για χάρη της δικής σου στύσης
οι νωτισμένοι στο κρεββάτι με τις δικές σου αναμνήσεις
σ’ εχουν ποτίσει με ευφορία
και συ τολμάς και εκπορνεύεις της μάνας σου την ιστορία
................................................................................................
Μέρα τη μέρα σού οργώνει κύτταρα, νεύρα και ιστούς
μια φωσφορίζουσα περόνη, στο θάνατο σε εξοικιώνει
με βία και τρόμο σε στοιχειώνει
σε ανεξέλεγκτους σπασμούς
Πεισματικά κυκλοφορεί σαν ερπετό
σε ώρες που εσύ κοιμάσαι
και ασυνείδητα σε κάνει τη βούλησή της να θυμάσαι
φλοιούς και μήνιγγες διατρύει
αλήθεια και ψέμμα αντιστρέφει, με την μετάλλαξη σε θρέφει
ότι επιθυμεί σου κρύβει και με φτηνό σε νανουρίζει
Μια αχαρτογράφητη ιδέα διαχέεται και σε κυκλώνει
ασφυκτικά, νευρωτικά, αδίστακτα
και σε ματώνει
άλλων ευθύνες σου φορτώνει
και σε ενοχές σε εγκολπώνει
Μ΄ εξατομίκευση γυρεύει τα σωθικά σου να τρυγίσει
Ιστούς και συνοχές διαλύει, σαν ορφανό να σε κοιμήσει
με την ασφάλεια τη δική της παζαρεύει
την ύπαρξη να σου στερήσει
.........................................................................................................
Ώρα την ώρα σε φορτώνουν ενέσεις ματαιοπονίας
Είσαι μικρός για ν΄ αγναντεύεις έλεγχο κάθε τρικυμίας
Υπάκουσε τον εστεμμένο, έχει σπουδές δέκα πτυχία
αυτός φροντίζει, αυτός ξέρει, πασχίζει για ισονομία
Δε βλέπεις γύρω σου αντένες και ναρκοπέδια σωρό;
Είναι ανώφελο να στέρξης να πολεμήσεις τον εχθρό
Πάρ’ το άλλοιώς - σαν ευκαιρία- κλείσε μαζί του συμφωνία
να προσκυνήσεις τον Σταυρό στη νέα του σταυροφορία
Σκυλιά σε ζώνουν με μελάνι, μορφή από pixels και φωνή,
στοχεύουν πάντα στο κεφάλι μαντατοφόρου κομιστή
Ότι κινείται σημαδεύουν αλλότρια όντα με στολή
κι υπέρυθρη τεχνολογία,
να πειθαρχήσουνε γυρεύουν σε εγκλεισμό μια κοινωνία
....................................................................................................................
Νά ‘την η ώρα!
Ήταν γραφτό... με τέτοια ρότα να βρεις καιρό!
Το εκκρεμές της ιστορίας άρχισε πάλι το χορό
τρελλό, φρενήρες, αιωρείται ανελκυσμένο απ’ το βυθό
μνήμες κι αλήθειες για να σβήσει μέσα σε νέα βογγητά
δύσκολη γέννα προμηνύει, νυστέρι και εμβρυουλκά
Η νηνεμία δεν αντέχει να είναι
νόμος της ζωής
Ιστορικά βεβαιωμένο τα ράμματα βαθειάς πληγής
δε θα αντέξουνε σε χρόνο σεισμογενούς παθολογίας
μιας φανερά τραυματισμένης κι αδίστακτης κερδοφορίας
Έλα και φέρε μας, σου λένε, ότι με κόπο ή χωρίς
απέκτησες τόσο νωρίς
και πρόσφερέ τα στο βωμό μιας εθνικής τους σωτηρίας
συνειδητή επιλογή παγκόσμιας συνομωσίας
Πάρε και σπείρε στο χωράφι bronze καθρέπτες Βοημίας
συσσωρευτές καινοτομίας στο ενεργειακό σου τζάμι
αισθήσεις μήπως κι αισθανθείς, καθώς πενθείς
σε σάβανο από κατράμι
τις ενοχές μιας παρελθούσας και χαλκευμένης ασωτίας
Κλείσε τα μάτια στις πληγές σου,
στα γάγγλια του εγκεφάλου συρρίκνωσέ τες τις ορμές σου
τι τόσα χρόνια νοσηλεία σε κρατικά νοσοκομεία
τι στο καλό! Δεν θέλει άλλο για ν΄ αποδώσει η θεραπεία!
Αλοίμονο!
δεν έχει τέλος το παραμύθι της θυσίας
της Ιφιγένειας η Ταυρίδα είναι ροή μυθοπλασίας
μην περιμένεις τους θεούς ούριο άνεμο να φυσήξουν
δεν πρόκειται να εξευμενίσουν τους άρχοντες της απληστίας
Στα μαυσωλεία χλιμιντρίζουν οι μισθοφόροι μιας σκιάς
Κέρβεροι άνοιξαν τις πύλες να ξεχυθούν τ’ αερικά
που άφριζαν χωρίς κεφάλι και με κομμένη την ουρά
απ΄ του γεννήτορα το αίμα της περασμένης σου γενιάς
Οι σπιναλόγκες ανοίξαν πάλι! Όλοι της γης οι λαοπλάνοι,
καρνάβαλοι και στρατοκράτες, αρχέγονα σημαδεμένοι
με υλιστικών αιτιοτήτων συνεπακόλουθη ειμαρμένη
αλήτες, ψεύτες και ρουφιάνοι βρήκαν την ώρα για σεργιάνι
Πόρνοι και άρπαγες σαλιώνουν της κόρης σου την εφηβεία
του γυιού σου την μακροζωϊα
πριν με ξυράφι τις ματώσουν, διπλα-τριπλά τις χαρακώσουν
στη πέτρα για να βαλσαμώσουν
σαν τρόπαιο ιδιοκτησίας
...................................................................................................................
Μην ξεγελιέσαι! Μην απατάσαι!
Αψήφησε χρησμούς και ρήτρες, του Φουκουγιάμα τις κλαγγές
σπάσε τα μελανόμορφα αγγεία,
άδραξ’ τον χρόνο - πύκνωσ’ τον,
πλάσ’ τον σε εύμορφο πηλό
δοκιμασμένα εκμαγεία, σε σύγχρονη τελετουργία
θα χρειαστείς για οδηγό, στη μονοσήμαντη πορεία
Βάλε τη μάσκα του θανάτου!
Σφίξε στο χέρι σου δρεπάνι, θέρισε, κόψε Μοντιλιάνι,
στης μοναξιάς τα προσωπεία, τα ίχνη ματαιοδοξίας
Ξερίζωσε τα δανεικά, τα ευτελή τα πρότυπά σου
σμίλεψε το παλιό σαν νέο -στο διηνεκές- το έμβλημά σου
Σπείρε καρπούς μιας οπτασίας που όμοια της δεν υπάρχει
στους παφλασμούς του καταρράκτη επίγειας οδομαχίας
που θα γκρεμίσει για να χτίσει, αφού φιλήσει
ότι είναι άγιο και ιερό
του πνεύματος δημιουργία, της πράξης σου το θυμιατό
Όρμησε πάνω από την προβιά σου και σήκωσε το ανάστημά σου
και σαν αγέλη εκτινάξου και ξέσκισε τις μεταλλάξεις
υπακοής, υποταγής και ακαμψίας νεκρικής
μετουσιώνοντας το σπέρμα σε ολοζώντανες υπάρξεις!
Το αίμα πρόσφερε στη μάνα για να θηλάσει τα μικρά της
Αξίωμα της εντροπίας φρόντισε νά’χει στη ποδιά της
να γαλουχήσει δίχως πια πίστη, καρτερικότητα και πλάνη
ανθρώπων θεία κοινωνία, παγκόσμια, αυθεντική, μεγάλη
των φιλοσόφων Ουτοπία
Και στήσε ζωντανά μνημεία ανθρώπινης χρεωκοπίας
χρυσελεφάντινους σταυρούς,
στους μάρτυρες της προδοσίας ενός ανύπαρκτου Χριστού
στ’ όνομα κάθε εξουσίας που δεν χωράει χριστιανούς
Για να θυμάσαι κάθε χρόνο,
κάθε μήνα,
κάθε ημέρα,
κάθε ώρα και λεπτό
πως, με εκλεγμένους εκπροσώπους, απραξία και στεγανό ιδανικό
κύκλους θα κάνεις χωρίς τέλος, σε
Έρεβος κοινωνικό,
σε φάλτσας νότας συγχορδία
ανθρώπινης Προϊστορίας
με πένθιμο ιστορικό
.................................................................................................................................
“Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την
ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι
τους, μα κάτω απο συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν
από το παρελθόν. Η παράδοση από όλες τις πεθαμένες γενιές βαραίνει σαν εφιάλτης
πάνω στα μυαλά των ζωντανών.”
