Γιατί, Κύριε, αφήνεις τ' αδύναμα ρόδα στον χιονιά ν' ανθίσουν,
όταν τα πάντα στη φύση θα παγώσουν ή θα σβήσουν;
Αλίμονο, έξι μήνες πριν μεσ' τη ζωή ν' ανοίγατε
το κρύο που σας ακουμπά δεν θα γνωρίζατε τ' άνθη σας αν κλείνατε.
Μα όχι, ανθίστε! Την ευτυχία και τα δάκρυα
μέσ' τις καρδιές μας (ο θεός το θέλει) ν' ανταμώνουν,
έτσι, εάν μέσα σ' αυτούς πάγους τη χάρη σας απλώνετε
είναι γιατί τα χρώματα τη βαρυχειμωνιά αλαφρώνουν!
[ελεύθερη απόδοση του ποιήματος του Lamartine, Sur des Roses sous la Neige]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου