Καρδιά από μέταλλο.

Πάρε ένα ακόμη κομμάτι από την καρδιά μου,

φώναζε το βινύλιο με τερματισμένα τα μεγάφωνα

στο μικρό, σκοτεινό δωμάτιο.

Στη μεγάλη νύχτα που κράτησε χρόνια,

τα κομμάτια πλήθυναν

λες κι η καρδιά προμήθευε, ασταμάτητα,

ιστούς και αρτηρίες που χτυπούσαν ρυθμικά,

που κρατούσαν ζωντανή μια ολόκληρη χώρα.

Πάρε ένα ακόμη κομμάτι

κραύγαζε κάθε ύπαρξη που δεν συμβιβαζόταν

με τη διαρκή σκοτεινιά του φωτός

που αργούσε, καθημερινά, ν' ανατείλει,

να παίξει παιχνίδια με τον τόπο

που κάποτε πνιγόταν στη λάμψη του.

Πάρε ένα ακόμη κομμάτι,

έχω ατελείωτα αποθέματα,

είμαι σκληρή καρδιά,

καρδιά από εκλεκτό μέταλλο,

καρδιά από φλέβα χρυσού.

Το αίμα ποτέ δεν στραγγίστηκε από την πηγή,

ποτέ δεν έπαψε να κυλά,

σιγά – σιγά το ρυάκι θέριευε,

άπλωνε τα μικρά, αδύναμα, χέρια του

πάνω σε άγονη γη, σε βράχια, σε κατατόπια

που είχαν, με επιμέλεια, κρυφτεί

από το αδυσώπητο κυνηγητό της ιστορίας.

Σιγοψιθύριζε στον ηλιοκαμένο τόπο,

πάρε ακόμη ένα κομμάτι από μένα,

έχω δυνατά χαρακτηριστικά,

θα γονιμοποιήσω τις πλαγιές σου,

τ' άβατα σωθικά σου.

Θα θερίσεις ελπίδες, προσδοκίες, ζωή.

Θα μου ξαναδώσεις δύναμη.

Πάρε ακόμη ένα κομμάτι,

θα γίνουμε ένα, θα νικήσουμε την καταχνιά,

θα δημιουργήσουμε μια τεράστια καρδιά,

καρδιά από εκλεκτό μέταλλο,

καρδιά που θα τσακίσει τις φαιοπράσινες ορδές,

καρδιά ανίκητη, πάνοπλη, παλλόμενη στο κόκκινο ποτάμι,

καρδιά που συντρίβει τους μελανούς χιτώνες και τις σβάστικες,

τους εξουσιαστές και τους υπάνθρωπους,

τους καταστολείς ελεύθερων κραυγών.

Ο τόπος άκουσε την καρδιά,

σιγά – σιγά πλημμύρισε απ' τα κομμάτια της,

ξανοίχτηκε στην πλάση, κυρίευσε την παθητικότητα

κι έγινε μια τεράστια καρδιά από πολύτιμο μέταλλο.

Η αγωνιζόμενη καρδιά. Η καρδιά μας.

[στην Janis Joplin και στο τραγούδι της Take another piece of my heart]