ΖΩ!

Ζω την ανάσα του μέλλοντος

που φτερουγίζει στις πύλες του άγνωστου,

στην καρδιά των έφηβων

που άδραξαν τη μυσταγωγία του όνειρου

στην αυλή των θαυμάτων της καθημερινότητας,

στον πρόναο της ελπίδας.

Ζω το θρόισμα των φύλλων

στην κοιλάδα του παρελθόντος,

τον ήχο του νερού που ξεπηδά από την γη

ανθρώπων που στοχάστηκαν

την ύπαρξη της Ύπαρξης,

την ελευθερία

και το πέρας του Άπειρου.

Ζω τη φαντασίωση της πεταλούδας

που τριγυρνά στα αρχαία ερείπια,

φτεροκοπώντας πάνω από αρχέγονα μυστικά,

ψηφιδωτά άγνωστων δημιουργών

που απεικόνισαν την αθανασία του εφήμερου,

τον θρίαμβο πάνω στον χρόνο.

Ζω το περιδέραιο της ματαιοδοξίας

στους τύμβους λαμπρών ονομάτων,

ζω τη λάμψη του χρυσού που στεφάνωσε

τη δίψα για λατρεία, για εξουσία και ισχύ,

τα ψήγματα πολύτιμων μετάλλων

που ανέδειξαν το απλό, το συνηθισμένο

μέσα από τον μόχθο των στρατιών των δημιουργών.

Ζω το γαλάζιο του ελληνικού πελάγους,

το παιχνίδισμα της ανατολής με τα ολόλευκα βότσαλα,

αφουγκράζομαι τη δύναμη του χείμαρρου,

την απειλή της ανεξέλεγκτης δύναμης

που ταξίδεψε να συναντήσει τη θάλασσα.

Ζω τον ύμνο της φύσης, τον ύμνο της φιλίας,

τον ύμνο του έρωτα, τη λατρεία της ζωής.

Ζω και μαθαίνω, ζω και διδάσκω τον τρόπο ζωής.

[σε όλους τους μαθητές που μας συνόδεψαν στην εκδρομή του 2012]