Οι Φοιτητές γράφουν ποίηση 2

Λόγια δίχως αύριο

άρχισες πάλι να μιλάς,να λες ωραία λόγια
λόγια που δεν τα άκουγα ούτε στα πρώτα χρόνια
λόγια που στιγματίζανε συναίσθημα και σκέψη
λόγια που αντικατόπτριζαν μονάχα μία λέξη

είπες πως είχες δει πολύ βαθειά μες στην ψυχή μου
ρίγος και αναταραχή σού ‘φερνε η θύμησή μου
χαρά και λύπη και στοργή,συναίσθημα με πάθος
και όμως…τούτα εδώ ξανά μου φαίνονται σα λάθος

λόγια χωρίς αντίκρισμα,λόγια στιγμής,μεγάλα
λόγια που αν σε άφηνα θα ξεστομούσες κι άλλα
εγώ τα νοιώθω όλα αυτά,εσύ όμως νομίζω
τα λόγια που άσπρο βγάζαν φως,πλέον σου μοιάζει γκρίζο

αλήθεια,φως μου,είναι αυτό που νοιώθεις ως το τέλος
αγάπη,έρωτας,χαρά,θυμό,οργή ή μένος
αλήθεια,φως μου,είναι,που λες,να λες αυτό που νοιώθεις
να δοκιμάζεις όρια που αλλιώς δεν τα βιώνεις
αλήθεια,φως μου,είναι,που λες,το να μπορείς να νοιώθεις