Αυτός ο ήλιος..

Γλύφει τα μάρμαρα που πότισε

ιδρώτας  ηρώων, μαραθωνομάχων,

αγκαλιάζει τα κιονόκρανα

ναών αφιερωμένων στη λατρεία της Ύπαρξης.

Παίζει με τους τιτάνες και τις νύμφες,

χορεύει διονυσιακούς  χορούς

στην παραζάλη εορτών αφιερωμένων

στις χθόνιες θεότητες.

Τραγουδά στα τοπία των μαχών

τη δόξα των ηρώων,

κρατά νωπή τη θύμισή τους,

τα επικά κατορθώματά τους.

Σιγοψιθυρίζει  στην ανθρωπότητα

θυσίες και κραυγές

που βγαίνουν από τη κλαγγή των όπλων,

μαχητών του ήλιου.

Ανατέλλει σκορπώντας το μεγαλείο του φωτός,

διδάσκοντας τη νίκη του στο σκότος,

απαγγέλει στίχους αρχαίων τραγωδιών

που αποκαλύπτουν το παιχνίδι των θεών απάνω στους θνητούς.

Ορίζει τη γη, τον ορίζοντα της σκέψης,

την πάλη τού Είναι με το Χάος.

Ζεσταίνει τις ψυχές που ισορροπούν

ανάμεσα στη λογική και την παράνοια.

Θυμίζει άλλες εποχές,

αποκαλύπτει το ασύλληπτο.

Είναι ο ήλιος μας, το άστρο της ζωής μας.

Είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας.

Υμνήθηκε απ’ τους ποιητές,

θαυμάστηκε απ’  τους αιώνες,

στον Χρόνο έδειξε τη  σημασία

της στιγμής.

Αυτός ο ήλιος είναι δικός μας,

πηγή ζωής, πηγή ελπίδας, μας ανήκει.

Δεν μπορούν να μας τον πάρουν…