Σταυρώθηκες στον Γολγοθά
μιας ζωής δίχως τέλος,
μιας αγωνίας φοβερής
απ' τον σαρκασμό του θανάτου.
Έφυγες γιατί η γη έμεινε στέρφα,
γιατί τ' αλέτρι σταμάτησε σε βράχους.
Το μπόλι έδωσε άγονο βλαστό
κι η άνοιξη κατάκαψε τ' άνθη μ' ένα χιόνι
ενός βοριά που ξαφνικά
σάρωσε τη ζωή μας.
Μαρτύρησες γνωρίζοντας
πως πουθενά η ψυχή μας
δεν θά 'βρει την Ανάσταση,
δεν θά 'βρει Λυτρωμό.
Το αίμα σου δεν έδωσε
λουλούδια στα λιβάδια,
οι μαθητές δεν στάλθηκαν
στα ά-λογα κοπάδια
για να κηρύξουνε πιστά
τον μέγα Γυρισμό.
Σταγόνες απ' το αίμα σου
γινήκανε σημαίες,
η μαύρη απελπισία σου
μας γέμισε ζωή
και τα καρφιά που σου 'μπηξαν
γινήκανε οι λόγχες
για τη μεγάλη εξέγερση,
της νίκης τη στιγμή.
[στον συνάνθρωπο που επέλεξε ή επιλέγει να δώσει τέλος στη ζωή του]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου