Oι φίλοι γράφουν Ποίηση:

Μια κτητική δίχως κτήση



Ράφι βαρύ η μοναξία μου
Στο λύγισμα του ξύλου΄
η ψυχή μου συμμορφώνεται

Το εγώ μου,
μια ατελής διαίρεση να λύσω

Το είδωλο μου...
....γαλάζια γραμμή σε άσπρο φόντο

Και τα λόγια μου,
η οδός ... το κουβάρι της ζωής μου
να ξεμπλέξω.


Α.Χ.