Τα δοκάρια
Η βασιλεία
είναι του παιδιού......
Όμορφο να ζεις ανάμεσά τους
μέσα στη σοφία τους
με τις εκπλήξεις τους.
‘’Τυχαιότητα’’
Με τον όγκο που δίνουν
στην επιβίωσή μας.
Κι αν έρθουν και άλλες
απόλυτες απογοητεύσεις,
ένας άστεγος
κι ένας με πρισμένη κοιλιά
θα βγάλουν τη γλώσσα
στις εμπειρίες,
θα χλευάσουν τις παροιμίες,
μέσα στο λόφο της κοπριάς
θα βαφτούν και θα φλερτάρουν.
Σκέτα
ΠΑΖΛ
Στη λεωφόρο σταυρώνουν ένα αγόρι,
μπροστά στη μάνα του
Κατέβηκαν και πήραν
τα εργαλεία απ΄ τη καρότσα.
Το δέντρο πνιγμένο
στο απέραντο μπετόν,
τα πλακάκια ιδρωμένα.
Κατέβασαν τσεκούρι
μιαν αξίνα, φτυάρι, το ψαλίδι του κουρέματος.
Πρώτα βέβαια του πήραν αίμα
-Επιβεβαίωση.
‘’Πονάω’’ φώναζε το αφτί
το χέρι ψιλοχάιδευε το πεζοδρόμιο χωρίς τα δάχτυλα
‘’καθήκια’’ είπε το δόντι,
‘’όχι μπροστά της’’ , αυτό, από το δεξί του μάτι.
Τα γένια προσπαθούσαν
να παρηγορήσουν τη γριά,
αλλά εκείνη δεν έβλεπε
τίποτε.
Ούτε μάλλον ήταν εκεί.
Είχε πάει
ντάλα μεσημέρι
κατ΄ ευθείαν στο μνήμα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου