Νίκος Κυριακίδης : ΠΟΙΗΣΗ 6

ΓΙΟΥΔΙΑ

Δεκάδες θάνατοι

ντυμένοι προκλητικά.

Ωσαν τον φασισμό

ντυμένον επανάσταση.

Μας μικραίνουν

τις μερες

Μας παγώνουν

τα χρώματα,

δειλοί.

Πριν

το Θάνατο των μικροθανάτων.

Την υστερεκτομή

Αυτής.....

του φασισμού.

Μαζί, μας μακέλεψαν

τα μωρά μας

Μαζί, μας στράγγιξαν

τα γλυκά υγρά

της σάρκας

και τ’ αλμυρίσαν.

Δεν ξέραν πως τα μωρά

ξανάρχονται.

Και κυρίως

δεν έχει περάσει

μέρα απο πάνω τους,

μητε μπουκάλι

απ τ’ αμπέλι τους.

Με τα ίδια ρούχα:

Φτωχικά

Ίδιο νούμερο

Νικηφόρα

ΕΨΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ

Φωνή και ούτι

Αμαν !

Βγήκε κι αυτή η ανάσα...

μνήμες την έπνιγαν

πείσματα τη σπρώχναν,

ουλές την ομορφαίναν.

Έρωτες πόνου,

κρυφοί σαν

την ελπίδα

άγριοι

όπως κάθε σαρκοφάγου,

που συνήθως

πεινά.

Αμαν !

Κι απ΄εδώ και κάτω

δάκρυα βγαίνουν

Χασούρες

λάθη

γλύκα υγρή,

γι΄αυτό

‘’κοίτα με

κι από τη μέση

και χάμω’’

Τσιφτετέλι,

επιτάφειος.

 

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

Ο Γιώργος είπε στο δίκαιο

πως πρόκειται για παρεξήγηση

‘’Τα μικρα παιδιά είναι σαν τούρτες

δεν τα πειράζεις, μόλις τ αγγίξεις χαλάνε’’,

του τόπε καθαρά,

‘’μούτρα-κούτελα’’

Ο χασάπης μου ξέρει

πως το κρέας σαν κιμάς φτουράει πιο πολύ.....

και μάλλον δεν χρειάστηκε ποτέ να το πει.

Εσυ είσαι θυμωμένη με το μισό :

Τη μισή μέρα, τη μισή λέξη

τη μισή αρρώστεια

τους μικρόσωμους σκύλους.

Κοιτάς αγριεμένα

Τον Γιώργο που ζει επαναληπτικά

-ο ‘’καραμπίνας’’ στις καβάτζες του-

τους χασάπηδες που έχουν χρήμα,

επιχειρηματικότητα.

Αυτούς που σου δίνουν την ηρεμία που ζητάς,

οι ανόητοι......χωρίς να καταλάβουν το ψεμματάκι σου.