Γάζα

 [χάρις στον Bob Dylan]


πόσους αγώνες θα κάνει κανείς
προτού αντικρίσει το φως;
πόσες φορές θα σκύψει στη γη
πριν καταλάβει πως ειν' δυνατός;
πόσες σταγόνες ιδρώτα θα φτιάξουν κεριά
για να διώξουν τη νύχτα το φόβο,
πόσες κραυγές θ' ακουστούν μακριά
να πειστείς πως ποτέ δεν σ' αφήνουμε μόνο,
πόσα παιδιά θα χαθούν στον καπνό
της οβίδας που πέφτει με κρότο,
πόσες ψυχές θα χαθούν στο λεπτό
για να ζήσουν αυτοί δίχως κόπο;

Η απάντηση είναι εδώ, ειν' μπροστά
και δεν χάνεται στου ανέμου το ρεύμα,
η απάντηση ειν' εδώ, λαμπαδιάζει ξανά
στων ανθρώπων την πάλη να πνίξουν το ψέμα!

πόσα πουκάμισα θα γίνουν σημαίες,
πόσα κεφάλια θ' αντικρίσουν το τέρας,
πόσα πορτόφυλλα θα κλείσουν μητέρες
νεκρά σα θα 'ρθουν τα παιδιά τους στο τέλος της μέρας;
πόσοι ανθρώποι θα δούνε το χέρι
της μαύρης κουκούλας που μιλάει στον χάρο,
πόσοι στην καρδιά τους θα νοιώσουν μαχαίρι
επειδή, με το αίμα τους, ορθώσαν τον θεόρατο φάρο;
πόσοι λαοί θα σαπίσουν στο χώμα
γιατί άλλοι τους κρύψαν τον ήλιο,
οι αλυσίδες, πόσους θα κάνουνε λιώμα
για να στήσουν της φρίκης βασίλειο;

Η απάντηση χαιδεύει του ήλιου την άκρη,
οι θεοί τη σκορπίσαν στη γη μας σαν μπόρα
που θα 'ρθει, θα σαρώσει, θα βλαστήσει
τον σπόρο της ζωής, του αγώνα που κάνουμε τώρα!


μέχρι πότε ο άνθρωπος θ' ανάβει καντήλια
να θρηνεί τις ζωές που χαθήκαν στην πάλη,
μέχρι πότε θα φοράμε τα μαύρα μαντήλια
επειδή τη ζωή μας καρπωθήκανε άλλοι;
μέχρι πότε τα παιδιά μας θ' αντικρίζουν τον τρόμο
τον διωγμό, μέχρι πότε θα έχουν παιχνίδι,
μέχρι πότε θα ζούμε στον τάφο μας μέσα
για να τρώει και να ζήσει της Σιών τ' άγριο φίδι;
μέχρι πότε θα γυρνάτε κεφάλι, δεν θα βλέπετε αίμα,
μέχρι πότε το χρήμα κι η κρεπάλη θα σας πνίγει στο ψέμα;
μέχρι πότε θα λέτε πως δεν ήταν γραμμένο
οι λαοί να σηκώσουν κεφάλι,
μέχρι πότε το λαό σταυρωμένο
θα θωρείτε, αγνοώντας την Ανάσταση πάλι;

Η απάντηση είναι με το αίμα γραμμένη
στην καρδιά, στην ψυχή, στο κορμί, στο κεφάλι,
η απάντηση είναι πως θα δούμε στημένη
στην πατρίδα μας, τη σημαία μας, πάλι!