Εθελοντές στη ζωή.

στ' αλώνια που πυρώνουνε στου ήλιου την αγκάλη,

στην πέτρινη ξερολιθιά που όρια χαράζει

σε μία γη που καρτερά αιώνες να καρπίσει,

μα η ζωή αλύπητα τη δένει με την πάλη

του μόχθου,

είμαστ' εμείς εθελοντές.

στο νέκταρ που στεγνώνει απλά στου σταφυλιού τη ρόγα,

στη χαρισμένη από τη γη μικρή σταλαγματιά

από πηγάδια δροσερά που κρύβουν την ανάσα

των υπόγειων νερών που μας κρατούν αθάνατους τούτην εδώ την ώρα

του αγώνα,

είμαστε εμείς εθελοντές.

στο πελαγίσιο χάραμα που απλόχερα χαρίζει

στις τρυφερές ψυχές, στα μάτια των παιδιών,

χρυσάφι απ' το ζευγάρωμα της θάλασσας και τ' ουρανού,

στο δειλινό που οι θεοί ζηλέψανε γιατί αποκαλύπτει

τη δύναμη του χρώματος,

τη νίκη του φωτός,

είμαστε εμείς εθελοντές.

στην άρμη που τα χείλια μας ξεχνά να εγκαταλείψει,

στην επένδυση του χώματος στην πλάτη των κτιστών,

στα ροζιασμένα χέρια εργατών, ψαράδων και ναυτών,

ανθρώπων αισιόδοξων που ο νότος άνδρωσε γερά

και δεν θα παραλείψει

να γίνει το θεμέλιο καλύτερης ζωής,

είμαστε εμείς εθελοντές.

στα δύσβατα ψηλά βουνά που ζώνουνε σαν φίδια,

το απέραντο βασίλειο μοναχικών λαών,

στον όρκο της βαθιάς σιωπής στην πάλη των καιρών,

στη φυσική οχύρωση που μόνο αυτά τα ίδια

προσφέρουνε απέναντι

στο βορινό χιονιά

και στους κατακτητές,

είμαστε εμείς εθελοντές.

Εθελοντές στο μέτωπο του αγώνα που σαλπίζουν

τα άνθη της ελιάς, το μέλι των θυμαριών,

οι νύμφες και οι σάτυροι, τιτάνες, νηρηίδες,

τα πλάσματα που πολεμούν και σιγοψυθιρίζουν

το μεγαλείο του έρωτα,

τον αγώνα της ζωής.

[εμπνευσμένο από τους Jefferson Airplane]