ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ

μου'χες χαρίσει μια αλυσίδα με εκείνο το γράμμα,
ασήμι λυωμένο που φρουρούσαμ' αντάμα,
ένα σκέτο κρεμαστό, της καρδιάς σου το νάμα
που κρατούσα με πάθος μήπως γίνει το θαύμα,

ένα σκέτο φωνήεν, της αλφάβητου γράμμα,
ένα μέταλλο σκέτο που μου έφερνε κλάμα,
φυλαχτό το θωρούσα κι ειχα κάποια ελπίδα
πως αντίκρυζα πάντα ένα φως που δεν είδα,

ένα γράμμα μονάχο, μια καρδιά λυπημένη
γιατί ήξερα πως ο οίκτος τη φαρμάκωνε, ξένη
σ' ότι τότε ποθούσα, σ' ότι τότε με λαχτάρα
είχε γίνει, παράλληλα, της καρδιάς μου κατάρα,

στο βυθό μιας αγνώμονης θλίψης,
μεσ' την άμμο χαμένο, σημείο πως πάντα θα λείψεις,
μοναχός ανεβήκα σκαλοπάτια θλιμένα
γιατί ενοιωσα όσα είχα για πάντα χαμένα,

ένα γράμμα μονάχο, μοναχά ένας ήχος,
του μυαλού μου λαχτάρα, της ζωής μου ο στίχος,
η μοίρα ζήλεψε και το άρπαξε δόλια
την καρδιά μου σαρώσαν τα αμέτρητα βόλια,

μοναχός περπατούσα και ψιθύριζα μόνος
πόσο άδικος είναι της λαχτάρας ο πόνος,
ένα γράμμα μονάχα που 'χε γίνει σημάδι
στου λαιμού μου το τέλος και στο στήθος ασπράδι,

με το γράμμα στο νου μου επεράσανε χρόνια,
μια φτωχή φωτογραφία μου το θύμιζε ακόμα,
ένα γράμμα που χάθηκε στης ζωής την ομίχλη,
ένα γράμμα που πέθανε πριν ακόμα να ζήσει,

είναι εκείνο το γράμμα, αρχικό στ' όνομά σου,
που χαράχτηκε πλέον σε μια πλάκα σιμά σου,
κι εκεί πέρα μονάχη, μεσ' την πλάνη του νόστου,
ένα γράμμα έχει μείνει απ' τον κρυφό θανατό σου....
Ε