ΤΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ;

                                                               

τι μας έχει απομείνει
στης ζωής μας το διάβα,
στων καιρών μας τη λάβα,
στης ψυχής το καμίνι;

τι μας έχει απομείνει
σ' ένα άδειο σαρκίο,
σε μια χώρα αιδείο
που μας δένει και λύνει;

τι μας έχει απομείνει
στου ηλίου τη λάβα
στην πλατεία την άδεια,
σ' ένα κόσμο που φθίνει;

τι μας έχει απομείνει
στο σκοτάδι του Λόγου,
στη ματιά του διαβόλου,
στη χαμένη σελήνη;

τι μας έχει απομείνει
σ' ένα τόπο κρανίου,
σε μια λόγχη θηρίου
που στα σπλάγχνα έχει μείνει;

τι μας έχει απομείνει,
ποια Ανάσταση θάρθει
ποιος Αμνός θα μας μάθει
ποιος θυσία θα γίνει;

τι μας έχει απομείνει,
ποια λαχτάρα γι αγάπη,
ποια στοργή και ποιο δάκρυ
ποια οργή μας αφήνει;

τι μας έχει απομείνει
σ' ένα κόσμο σκοτάδι,
σε καντήλι δίχως λάδι,
ποιου παιδιού τη γαλήνη;

τι μας έχει απομείνει
στην εικόνα που ζούμε,
σε αυτό που ζητούμε
και ποτέ δεν θα γίνει;

τι μας έχει απομείνει
σ' ένα απέραντο μνήμα
με κομμένο, της ζωής μας το νήμα,
ποια αλήθεια θα λαμπρύνει

ένα άσβεστο πάθος
για ειρήνη κι αγώνα
στον καινούργιο αιώνα
που ξεκίνησε λάθος;

τι, αλήθεια, έχει μείνει
απ' τις φρούδες ελπίδες,
απ' τις χρυσές ηλιαχτίδες
που λαμπαδιάζουν τη μνήμη;

τι μας έχει απομείνει,
ποιο στοιχειό μας στοιχειώνει,
ποιο καρφί μας ματώνει
στο σταυρό που σαπίζει,

τι θα βρουν τα παιδιά μας,
τι θα πουν οι δασκάλοι,
άδειοι, μουγκοί όπως οι άλλοι,
ποιος μιλά στην καρδιά μας;

τι μας έχει απομείνει,
στη ζωή που αρχίσαμε,
στον βωμό που συρθήκαμε
με φορτίο την ευθύνη;

τίποτα πια δεν θα μείνει,
κι αν η ελπίδα πάντα βγαίνει
τελευταία
και ιστό παντα υφαίνει,
είναι επειδή η αγάπη
κάπου εκει έξω γυρνάει
και εκεί για πάντα θα μείνει....