τι να πω

Δεν μιλώ για τη Συρία
ούτε για την Αρμενία,
για το Β. Ιράκ
ούτε και για την Καταλωνία,
δεν μιλώ για τη Ρωσία,
τους ναζί στη Γερμανία,
τις γυναίκες που πουλάνε
κάπου εκεί στην Εσθονία,
δεν με νοιάζουνε οι τάφοι
φοιτητών στο Μεξικό,
δεν μ'ανησυχούν οι κάφροι
που μοιράζουν μερτικό
απ' το εμπόριο των όπλων,
και σκληρών ναρκωτικών,
δεν με νοιάζει η Κορέα
ούτε και το κουρδικό,
δεν μιλώ για τον φασίστα
και για των φτωχών τη λίστα
που ολοένα μεγαλώνει
στη δημοκρατία των ΗΠΑ,
δεν με νοιάζει η ανεργία
κι η σφαγή των γυναικών
κάπου εκεί στη Νιγηρία
ούτε και η μαεστρία
των ευκατάστατων αστών.
Δεν μιλώ για το Σουδάν
ούτε για την Υεμένη
που σφαγιάζεται η καημένη
απ' τον όχλο ισλαμιστών,
τι να πω για Παλαιστίνη,
τι με νοιάζει που'ναι εκείνη
έρμαιο σιωνιστών,
δεν μιλώ για Ουκρανία,
ούτε για Σκανδιναυϊα
ούτε καν για τη Γαλλία
π' όλο τρέφουν το θεριό,
ερπετό με μαύρα ματια
και αγκυλωτό σταυρό,
δεν με νοιάζει στην Τουρκία
ούτε και στη Τυνησία
μα ούτε και στη Κολομβία
το κυνήγι, που'χουν στήσει,
όλων των δημοκρατών,
τι να πω για Αρτζεντίνα,
για Χιλή, μα και για Κίνα,
τι να πω για μια ντουζίνα
που 'χει στήσει χορευτό
στα πλευρά τόσων λαών.
Τι να πω για Κροατία,
για Βοσνία και Σερβία
που με τόση υστερία
το παιχνίδι αναπαράγουν
των γνωστών αφεντικών.
Τι να πω για την Ελλάδα,
την ισχνή την αγελάδα
που βοσκάει στα λημέρια
ξένων και πολιτικών;
Δύο λόγια έχω μόνο
όταν βλέπω τόσο πόνο
στον ανθρώπινο καμβά,
δύο λόγια που πονάνε,
που βαριά καρφιά βαράνε
στους ανθρώπους που βαστάνε
και κοιτάζουνε μπροστά:
"πίσω μην κρυφοκοιτάτε,
κλείστε αυτιά και μη ρωτάτε
πως θα φύγει το θεριό,
μέσα σας γερά κρατάτε,
δώστε δύναμη, βαράτε
και για λάβαρο σηκώστε
ο,τι ανθρώπινο έχει μείνει
στον πλανήτη φυλαχτό"!!