ΦΥΛΑΧΤΟ

έστησες τα ονειρά σου
σε αυλαία με πανί
και κατάληξαν στο καναβάτσο,
στο αιμόφυρτο σκοινί,

άνισος αγώνας,
παντού φυσά βοριάς
κι εσύ σκοπεύεις απ' το κλείστρο
μπας και βρεις παρηγοριά,

δίπλα σου καίγοντ' όλα
μα εσύ λοξοδρομείς
γιατί έγινε σκληρός ο δρόμος
κι επιμένεις, δεν θες να δεις,

τα συντρίμια μιας ζωής,
κάστρα μ' ανηλιαγες στοές
και στην πύλη φρούραρχοι
εφιάλτες με στολές,

δειλινό, σούρουπο κι αυγή
γενήκαν τώρα ένα,
όνειρα δεν βλέπεις πια
ειν' όλα ματωμένα,

μεσ' της ζωής το μονοπάτι
δίχτυα σ' απλώσανε σωρό,
μη φύγεις, μη λευτερωθείς
απ' της ζωής σου τον καημό,

αγνάντι βλέπεις ξαστεριά,
όπλα αστράφτουν κι αστραπές
μα ζαλισμένος κάθεσαι
φούντα ναν' και ναργιλές,

δε θέλεις πια να σηκωθείς,
τερτίπια βγάζεις και λαλείς
πως πήγε στράφι μια ζωή
μέσ' τού ονείρου τη στροφή,

κι όμως απέναντι θα δεις
στητούς, αλώβητους αετούς,
παιδιά, μανάδες και γονιούς
να τάζουν στ' όνειρο βολβούς,

σπόρους, λίπασμα και χέρσα γη
κι από 'κει, μεσ' το χαμό,
βλέπουν να πετιέται σα θεριό
του ονείρου τους το φυλαχτό!!