Οι Άλλοι.

Μαύρα μάτια απ' την ξαγρύπνια,

το βαρύ τσιγάρο και τη νικοτίνη,

τριγυρνούν στα σκοτάδια,

στις όχθες των καναλιών,

το οινόπνευμα ανάλωσε το αίμα

στις φλέβες τους,

είναι οι άλλοι.

Φιγούρες τρεμάμενες στο φως του ήλιου,

σκιρτούν στο πρώτο χαιρέτισμα της νύχτας,

είναι αδέλφια με τη στέρηση,

παιδιά ενός υπόγειου κόσμου.

Μάτια ερεθισμένα από την ένταση,

τη φλόγα της επιθυμίας, της ανατροπής,

σφιχταγκαλιάζουν την ουτοπία,

της δίνονται στην πρώτη της ματιά,

στο πρώτο της φιλί.

Είναι οι άλλοι,

ζουν ζωές αλλόκοτες για τους συμβιβασμένους,

ζωές που φαντάζουν λαβύρινθοι αδιέξοδοι,

επικίνδυνα μονοπάτια

και τρομακτικές αποκλίσεις από τον δρόμο της ανίας.

Το αίμα τους βαπτίζει το βωμό του εγωισμού τους,

ζουν στις ατραπούς των σελίδων

εκατοντάδων βιβλίων,

το τυπωμένο μελάνι ποτίζει το δέρμα τους,

μυρίζουν γράμματα,

ετοιμάζουν την εξέγερση και την άνοιξη,

ζουν για τους άλλους,

είναι οι άλλοι.

Μάτια απελπισμένα από τη κούραση της συνήθειας,

φλογισμένα από την ανθρώπινη απανθρωπιά,

από τη θυσία στο βωμό της ηδονής,

του κέρδους, του Εαυτού.

Αποτραβήχτηκαν σε έρημες πλαγιές

στους ορίζοντες των πόλεων,

στα βράχια της αδιαφορίας,

στην αγκαλιά της φύσης που αιμορραγεί.

Είναι οι άλλοι,

είναι αδιάλλακτοι, ασυμβίβαστοι,

επέλεξαν την έρημο της ύπαρξης

από το χάος του σμήνους,

από το μαύρο μιας ασφάλτου που ισοπέδωσε τη ζωή μας,

ολιγαρκείς, κοινοβιακοί, αλληλέγγυοι

στο θαύμα,

φτιάχνουν τις δικές τους κοινότητες,

παλεύουν με τα κύματα της συγκατάβασης,

της ομοιομορφίας και της ενσωμάτωσης,

παλεύουν με τον εαυτό τους,

είναι οι άλλοι

και γίνονται πολλοί.

Μάτια απόγνωσης, μάτια απορίας,

αναζητούν τον Λόγο στο Παράλογο,

δροσίζονται στους στίχους που πλημμύρισαν το σύμπαν,

βλέπουν με τη δύναμη της τυφλότητας,

τρέφονται με τον αέρα της ελευθερίας,

αναζητούν το άγνωστο σε όλα αυτά που τους έγιναν γνωστά,

βυθίζονται στη λήθη των παραισθησιογόνων

που τους ξύπνησαν,

των χρωμάτων που τους τραγουδούν

τα λόγια που δεν λέγονται, τους ήχους της άρπας των θεών.

Είναι οι άλλοι.

Τα ρούχα τους προδίνουν την αρρώστια τους,

φορούν κουκούλες για να δείξουν τη φωτεινότητα

ενός προσώπου δίχως μάσκα,

ενός προσώπου που φεγγοβολά στην πυρκαγιά του κόσμου.

Είναι οι άλλοι,

είναι παντού.

[Μέσα σ' αυτούς μπορεί να είμαστε κι εμείς].