Μελαγχολία

καλως ήρθες φεγγάρι σε μια ώρα σκληρή,
καλώς ήρθες φεγγάρι, καλως ήρθες κι εσύ,
καλώς ήρθες κι εσύ
συντροφιά μου τις νύχτες,
συντροφιά μου σκληρή,

στις απέραντες ώρες των παλιών μας καιρών
συντροφιά μας δεν ήσουν,
δεν υπήρχες εδώ...

άσπρα, έρημα κρίνα μεσ' την άμμο ορθά
αντιφέγγιζαν πάντα της καρδιάς τη φωτιά,
όλοι γύρω, παρέα,
σ' ονειρώδεις καιρούς που λατρέψαμε τότε
γιατί ήσουν αλλού...

στο φεγγάρι παιχνίδια και στον ήλιο σκοπιά,
τραγουδώντας περνούσαν
χρόνια ξέγνοιαστα, αθώα,
χρόνια τόσο γλυκά...

κι όταν έπιανε εκείνος ο μανιώδης νοτιάς
μεσ' τη χούφτα μας λέγαμε
λόγια ατρόμητα
λόγια αθώα,
λόγια για μας παιδικά,
λόγια που ακόμ' αντηχούνε στη μικρή μας καρδιά..

πέρασαν μέρες, μήνες κι ήρθαν χρόνια πολλά
τότε φάνηκες με τις μαύρες φτερούγες
να τσακίζουν με μίσος,
τα δικά μας σωθικά,

τότε ήρθες και ήσουν σκοταδιού συντροφιά...
κάθε βράδυ παλεύεις να μας φας τη ζωή,
τα ηλιόλουστα χάδια, την παιδική μας ορμή,
καθε βράδυ παρέα,
με το έρεβος φίλη, πολεμάς να σκοτώσεις
την παιδική μας γαλήνη....

κάθε βράδυ παλεύουμε
κάθε βράδυ θα δούμε
τη ζωή μας συντρίμμια
αν στη λήθη θα μπούμε...