Τους έχω συχαθεί

[παραφράζοντας τον Β. Μπίρμαν]

τα μικρά ανθρωπάκια που ξαπλώνουν στην άμμο,
φραπέδες, τσιγάρα, κοιλιακούς, τίποτα άλλο,
γερόντια και νέοι που φαντάζουν σπουδαίοι
δεν βλέπουν τριγύρο, δεν νοιάζονται τι φταίει,
τους έχω βαρεθεί..

ενστόλους χαφιέδες με μπότες και γκέτες,
ερπετά που λουφάζουν κρατώντας σημαίες,
φασίστες, λαμόγια, κρετίνοι με λόγια,
ψυχές πουλήμένες, το χρήμα μετράνε κρατώντας ρολόγια,
τους έχω συχαθεί...

λολίτες χαμένες στου δικτύου το νήμα,
αγόρια που κοιτάζουν το κινητό αντι το κύμα,
φατσούλες με γέλια στα μπαρ και τους δρόμους
αυτούς που αγνοούνε τις σφαγές και τους τρόμους,
τους έχω βαρεθεί...

ανθρώποι και νέοι χαμένοι στο μπάφο,
αυτούς που δεν βλέπουν της ζωής το ναυάγιο,
αυτούς που νομίζουν πως η ζωή ειναι μια μέρα,
αυτούς που δεν βλέπουν αστέγους πιο πέρα,
τους έχω συχαθεί...

αυτούς που σκυμμένοι ζουν μέσα στο τέλμα,
αυτούς που το χρήμα λατρεύουν σαν γεύμα,
αυτούς που σφαλίσαν παραθύρια και πόρτες
και μεσ' την ψυχή τους αισθάνονται πόρνες,
τους βλέπω τριγύρω.....

αυτούς που παλεύουν, αυτούς που ματώνουν,
για μια ελπίδα πεθαίνουν και λυώνουν,
αυτούς που κρατάνε της ζωής μας τη σπίθα,
αυτούς που θα κτίσουν τα καινούργια μας σπίτια,
στους ώμους σηκώνω,
μαζί τους ματώνω....