ο,τι και να λες για σένα τραγουδάω,
ό,τι και να σκέφτεσαι για σένανε γυρνάω
σε σκοτεινές μεριές, σε δρόμους και πλατείες
ψάχνω να βρω που χάθηκαν τόσες ελευθερίες.
όπου κι αν ψάχνω να σε βρω, φαντάσματ' αντικρύζω,
ό,τι αγαπήσαμε μαζί στο θάνατο χαρίζω,
σκουπίδια έπνιξαν ξανά τις πόλεις και τη χώρα,
μαύρη, πηχτη ατμόσφαιρα μας προμηνύει μπόρα.
θυμάμαι που σου σφύριζα τραγούδια της ζωής μας,
θυμάμαι που κρατούσαμε τα ουράνια μαζί μας,
τώρα στάχτες κι ερείπια φωλιάζουν στην ψυχή μας
τώρα από τα σπλάχνα μας αρδεύουν τη σφαγή μας.
όπου κι αν είσαι μόνη σου, όπου κι αν τριγυρίζεις,
αερικό στους ουρανούς, άστρο που λαμπυρίζεις,
μαζί σου είμαι, μέσα σου, κομμάτι της ζωής σου,
ξαναγεννιέμαι άπειρες φορές μέσ' από τη μορφή σου.
όπου κι αν κρύβεσαι εκεί θα σέρνετ' η ψυχή μου,
εκεί στην κόρη του ματιού, ανταύγειες της ζωής μου,
εκεί θα ψάξω και θα βρω με πόνο και θυσίες
να ξαναφέρουμε στο φως τόσες ελευθερίες.
ο,τι κι αν ζεις μονάχη σου, ο πόνος που σηκώνεις,
ό,τι σημάδια αυλάκωσε η μοίρα και ματώνεις,
για τις ψυχές που γέννησες, τα σώματα π' ανδρώνεις,
σταχτη θα γίνω, θα χαθώ σ' ετούτο τον αιώνα
τη λευτεριά που χάσαμε να βρω μεσ' τον αγώνα.
[στη σύντροφο και στους συντρόφους μου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου