ΟΙ ΔΥΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

οι δύτες του αύριο
θαρθούν στα ονειρά μας,
θα πουν "που βυθίσαμε,
που βρίσκεται η καρδιά μας;"

κι εμείς με χαμόγελο
και μ' ένα λουλούδι
θ' αρχίσουμε πάλι
της ζωής το τραγούδι!

νερά διασχίσαμε,
θεριά αντικρίσαμε,
αφρούς ανταριάξαμε,
καημούς τραγουδήσαμε,

στα όρια τ' όνείρου
τη ζωή μας τη χτίσαμε,
με δάκρυ, με γέλιο
ποτέ δεν φοβηθήκαμε

γενιά τ' απείρου
με γεύση σιδήρου,
το αίμα που φτύναμε
μ' ανάσα χαρίζαμε,

ν' ανθίσουν οι κήποι,
να βγούνε στον ήλιο
κρυμμένα τραγούδια,
καμένα λουλούδια,

οι δύτες του αύριο
θα'ρθουν μ' αγωνία
κρυμμένα σεντούκια
να βρουν στη γωνία,

θαμμένα στο βούρκο
μιας θάλασσας ξένης
που ήταν στα όνειρα
ίσκιος μιας πλάνης χαμένης,

οι δύτες του αύριο
θα ζουν μ οξυγόνο
στα βάθη βυθών
ανέραστων, ξεχασμένων,

με μάσκες περίπλοκες
κι εξοπλισμούς καταδύσεων
το μόνο που θα'βρουν
ελπίδες ζωής κολασμένων,

οι δύτες που θα'ρθουν
ποτέ δεν θα βρούνε
αυτό που θα τους έκανε
την ψυχή μας να δούνε,

γιατί εκεί στ' απείρου τα βάθη
εμείς τραγουδήσαμε τι είν' η αγάπη,
εκεί στο πέρας, στου φωτός την άκρη,
εκεί απωθέσαμε το δικό μας το δάκρυ....