Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Fadi Abuh Saleh




Fadi Abuh Saleh

'κει πάνω στ' αμαξίδιο με μια σκισμένη χλαίνη,
μ' ιδρώτα να φεγγοβολά οργή το μέτωπό σου,

αρματηλάτης τρομερός π' όρθιος δεν πεθαίνει
μα μήτε και γονατιστός ζητά τον οβολό σου,
στ' ανάχωμα ξεσκέπαστος, δίχως φωτιά και όπλα,
αντικρυστά λοξοκοιτά τον δήμιο με τη στολή,
τον εκπεσόντα άγγελο που του τα πήρε όλα
με ματωμένη τη χορδή και πέτρα για βολή,
στου πόνου τ' άγια χώματα, στης σταυρωσης τον τόπο,
χιλιάδες είναι οι σταυροί, χιλιάδες κι οι νεκροί,
ο Γολγοθάς μας πρόδωσε, δεν κράτησε τον όρκο,
χιλιάδες είναι οι σταυροί, ένας θ' αναστηθεί,
ένας να γίνει Βασιλιάς, να γονατίσουν όλοι,
ένας κρατάει τη Γραφή μαζί με τη χλιδή,
ένας με το μαστίγιο, θα κλάψει η φύση όλη
γιατί το αίμα αχόρταγο κυλά, δεν κλείνει η πληγή,
σύντροφε, φίλε, αδερφέ, της ίδιας μάνας γέννα,
ξανά σου μπήξαν στο κορμί σίδερα μυτερά,
μα δεν πονάς, δεν ξαστοχάς, δεν σκύβεις πονεμένα
ολόρθος στέκεσαι ξανά κι η γη μας σιωπά
γιατί μας έδειξες ξανά, παλιά, λησμονημένα
πώς η γενιά ημίθεων τ' άδικο πολεμά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου