ΒΑΡΥΤΗΤΑ...

τσιγάρο, δυνατό κρασί
ξαναγυρνάμε στα παλιά,
μονάχοι πάλι εγώ κι εσύ
τραγούδια λέμε στα πουλιά,

βαρύς, μουντός ο ουρανός,
κι εσύ να μου θυμίζεις πως
η ζωή τερματίζει έτσι-αλλιώς
κι εγώ να σκύβω σαν τυφλός,

σκοτάδια, χάος, μοναξιά,
παρέα μου είν' από παλιά,
μονάχος ψάχνω για να βρω
τον ήχο αυτόν τον μυστικό,

αυτόν που ψέλνουν οι αγγέλοι
όταν η γη ολάκερη θέλει
να ησυχάσει, να κρυφτεί,
να βγει στον ήλιο και να πει

εσύ κι αυτή θα είστε μόνοι
γιατί στης πίκρας το αλώνι
σπαρτά αλωνίζουν οι θεοί
και σπαρταράει όλη η γη,

αίμα και δάκρυ ειν' η ζωή,
το μήνυμα που μου 'χουν πει
στα πιο κρυφά τα όνειρά μου
αυτοί που βρίσκονταν κοντά μου.

τώρα σαν ξένος τριγυρνώ
σε μια πλαγιά μονάχος ζω,
τρώω τα σπλάγχνα τα δικά μου
ανανταριάζει η καρδιά μου,

έζησα, δεν έζησα, κανείς δεν θα το πει
ποτάμι μέσα μου κραυγές, λυγμοί,
το σύννεφο που με ποτίζει
είναι το μόνο που δακρύζει,

γιατί σ' αυτή την άσπιλη αυγή
ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί,
τίποτα πια δεν φανερώνει
τον τρόμο μας που μάς πλακώνει!!