Όχι Ελπίδες.

κάποιος φύσηξε μέσα και σου έδωσ' ελπίδα,
κάποιος είπε: "μονάχος δεν μπορώ πια να ζω",
κάποιος μονάχα μ' ένα νεύμα, έφτιαξε ό,τι κι αν είδα,
κάποιος σου 'πε: "προχώρα κι ειμαι πάντα εδώ"!

έστριψες δόλια και γύρισες σ' αυτόνα την πλάτη,
αυτομόλησες σ' ό,τι πιο πλάνο έχεις βρει,
θεωρείς πως εσύ είσαι το ψωμί και τ' αλάτι,
πως εσύ είσαι της Ζωής η ουσιώδης φραγή!

περιπλάνηση μέσα στο έρεβος μοιάζει
η ζωή που μονάχος διαλέγεις και ζεις,
σ' ένα σκήνωμα ψεύτικα είδωλα στιβάζει
το μυαλό που κουφαίνει στο ουρλιαχτό της βροντής,

μόνος, άπολις, ανέραστος, πένης,
σε λαγούμια προσμένεις να βρεις θαλπωρή,
μα αποσύνθεση, φρίκη και θάνατο σπέρνεις
στα νερά που στραγγίζει στην κοιλιά της η γη!

περιμένεις κι αρπάζεσαι από μία σανίδα
στο απέραντο πέλαγος προσπαθείς να σωθείς,
κάθε λόγος για σένα φαντάζει Ελπίδα
επειδή δεν γνωρίζεις πως να βγεις νικητής.

γύρω σέρνονται ανθρωπόμορφα κτήνη
που ανθρώπινη σάρκα πολλαπλά έχουν γευτεί,
βυθισμένος, χαμένος, περιμένεις εκείνη
που θα δώσει ζωή σ' ό,τι έχεις ονειρευτεί,

κι όμως χρόνια τώρα το γνώρισες, ξέρεις
πως ποτέ λυτρωμό δεν θα βρεις τη στιγμή
που σε άλλον πιστεύεις, αναθέτεις, και δίνεις
στις Ελπίδες σου όλες να σπείρει Ζωή!