Προδοσίες.

Στη μοναξιά μιλήσαμε ξυπόλητοι στους βράχους,
μαύρο πουλί, στριφνό βιολί στον ήχο του θανάτου,
τη μοναξιά βιώσαμε παλεύοντας στους κάμπους
ακούγοντας ν' αντιλαλεί μεσ' το κεντρί, παν' στο κορμί
τ' ολάνθιστου ασπαλάγχθου. 

Ερμα, φτωχά κι ανήλιαγα είναι τα όνειρά μας,
προδότρα μνήμη μας γελάς και σέρνεσαι αποκάτου,
άγριος καιρός, σκληρός αρμός μποδίζει τη σειρά μας
ν' αντιστραφεί η μοίρα μας, να κλάψει η χαρά μας
στη θέα του θανάτου.

Ιδρώτας, αίμα και χολή πότισαν την ψυχή μας,
κάθε αυγή, πικρή αυγή, συνθλίβει τ' άσπιλο κορμί
και χαρακώνει πάνω μας σημάδια απ' τη ζωή μας
να βλεπουν όσοι τριγυρνούν, λοξές ματιές, άδειες ματιές
στην άδεια ύπαρξή μας.

Δεν προδοθήκαμε ποτέ, πιστέψαμε σ' εκείνους
που βγήκαν γύρω παγανιά μ' ένα χαμόγελο τους
και 'μεις, ορφανεμένοι από κακό, φωτιά από τους μίμους
δεχτήκαμε πισώπλατα χτυπήματα αποτρόπαια
που τσάκιζαν τους μίσχους

μιας φαντασίας ονειρικής, πλάσματος του αγέρα,
κόρη της γης που σκιάχτηκε απ' των νεκρών το αίμα ,
πλάσμα του κάτω κόσμου που γυρνά με πορφυρή παντιέρα
για να μας δείξει, να φανεί, να οδηγήσει πάντα
το άψυχο κουφάρι μας στης πλάσης τα καρτέρια.

Πηχτή βουή, σκληρή κοψιά πάνω στ' ανάστημά μας
χορέψαν οργιαστικούς χορούς στους λύχνους των καιρών,
κλέφτες και ψεύτες χαίρονται από τη συμφορά μας,
άδολοι, αψεγάδιαστοι πιστοί εμείς στα όνειρά μας
την προδοσία βιώνουμε των εξουσιαστών.