Η πρώτη νίκη

Στον Κ. ΣΑΚΚΑ (ελάχιστη συνεισφορά)

Ανοίγω τη ζωή και βλέπω μαύρο,
αλλάζω τα κανάλια της αξιοπρέπειας και βλέπω μαύρο,
ρυθμίζω τις συχνότητες του ρατσισμού, ξανά μαύρο,
μαύρο ξεχυλίζει η ψυχή των συνανθρώπων μας,
μαύρο δείχνουν όλα τα παράθυρα στην τηλεόραση
(μαύρο ωραίο, εξευγενισμένο, ύπουλο)
συντονίζομαι στο μαύρο των εφημερίδων
και βλέπω μαύρες ψυχές να πουλιούνται για πολύχρωμα χαρτονομίσματα,
ανοίγω το παράθυρο, το μαύρο είναι παντού,
σου καίει τη μύτη, τα σωθικά, σε κάνει να λιγοθυμάς,
μιλάω στους ανθρώπους και απαντούν με χρώμα: μαύρο,
το σπιτάκι κι ο καναπές μαύρισαν από το ατομικό σου μαύρο,
το μαύρο της απραξίας, του εγωϊσμού, της έγκλειστης εγωπάθειας.
Στους δρόμους, το βράδυ, τα φώτα είναι μαύρα... η νύχτα φωτίζει τον κόσμο μας
κι οι πινακίδες ζαλίζουν με πολλαπλές αποχρώσεις του μαύρου,
μαύρα σκυλιά καραδοκούν να σφάξουν έγχρωμους μετανάστες,
μαύρα κοράκια γυροφέρνουν το λάκκο με τους αυτόχειρες,
η σιωπή σου είναι μαύρη, άγευστη, πικρή μεσ' τη χολή,
ακόμη κι ο καφές δεν έχει απόχρωση λευκού, το δηλητήριο πίνεται σκέτο,
----
στα κελλιά των φυλακών αχνοφέγγει το φως,
στα κελλιά η πάλη κι η συντροφικότητα σκορπίζει αχτίδες,
στα κελλιά χτίζεται η αυγή...