- Χαίρονται όλοι -το βλέπω- αλλ' εσβήστη
- από κρύα παγωμένη πνοή
- στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη
- κ' είναι τώρα η χαρά της τους τυφλή.
- Στα σκοτάδια του κόσμου μια μέρα
- πάλι εκείνη σαν άστρο ας φανεί
- πού τους Μάγους οδήγησε πέρα
- να λατρέψουν το ουράνιο παιδί.
- .................................................
- Γ. Μαρκοράς.
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
Ελπίδα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Eγώ δεν είμαι ουρανός να βρέξω στην καρδιά σου για να φυτρώσουν πλουμιστά λουλούδια σαν φτερά σου, εγώ δεν είμαι η φωνή που λέει πως τ... -
(στον Marc Guillaume για το Carnaval des spectres) ο καπνός στριφογυρίζει γύρω από την παρέα που χλευάζει το αιώνιο, μακάβρια αγέλη, χέρια...
-
(επειδή υπάρχει και ο … άγνωστος στρατιώτης) -σ' ευχαριστώ άνθρωπέ μου που έκατσες υπομονετικά τόσο χρόνο μαζί με το παιδί...
-
Fadi Abuh Saleh 'κει πάνω στ' αμαξίδιο με μια σκισμένη χλαίνη, μ' ιδρώτα να φεγγοβολά οργή το μέτωπό σου, αρμ... -
κατέβασα διακόπτη έσβησα το φεγγάρι, το φως της νύχτας μοναχικό λυχνάρι, φωτοβολίδα στον ουρανό τα χρώματα των ματιών σου... -
Βλέπω τον πόνο να κάνει βόλτα άγρια μεσάνυχτα, σε κάθε πόρτα, σ’ αυλές, σε σπίτια και σε σταθμούς, μεσ’ σε πλατείες, συνοι... -
έψαξα την Αλήθεια 'κει πάνω στα βουνά, στα παγωμένα ρείκια, σε φάτνες, χειμαδιά, στο ψύχος που παγώνει, στης Σφίγγας τη σιγή, στο πανηγύ... -
Πέτρα, ακατέργαστη πληγή, πέτρα γεμάτη με ρωγμές ριγμένη σε βάθη ανήλιαγα θολών νερών τις στροφιλιές, στου πέλαγου το κύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου