Τρομοκράτες

[επειδη αυτή η χώρα πάντα θα γεννά τρομοκράτες]

Δεν είμ' εγώ απλό παιδί, μέλος ενός θιάσου,
εμένα, από μικρό παιδί μου έλεγαν "στοχάσου",
κοίτα ν' αρπάξεις τη φωτιά που κρύβει η καρδιά σου
και να φουντώσεις με αυτή, τη γη που 'ναι σιμά σου,

βάζω φωτιά σ' ωκεανούς, φωτιά βάζω στ' αστέρια,
απλώνω χέρια που κρατούν τα ξύλινα μαδέρια,
φωτιά ανάβω στα βουνά, φωτιά και στους πλανήτες,
φωτιά στα στόματα αυτών που μας θωρούν αλήτες,

φωτιά ανάβω στις καρδιές του κόσμου που κοιμάται,
του κόσμου που - χορτάτος πια - τίποτα δε λογάται,
φωτιά βάζω στα σύννεφα, φωτιά και στη βροχή τους,
φωτια στα έγκατα της γης, φωτιά και στην ψυχή τους,

φωτιές σκορπάω όπου βρω σκλάβους, προσκυνημένους,
φωτιά βάζω στα λάβαρα, φωτιά στους πουλημένους,
μαύρη καπνιά, φριχτή φωτιά θα κρύψει την αυγή τους,
μαύρη θα φλέγεται, σκυφτή, στην κόλαση η ψυχή τους,

φωτιές ανάβω όπου βρω να δουν κι οι πεθαμένοι
πως ο αγώνας αλυχτά για μια ζωή χαμένη,
φωτιές ανάβω να σας πω τραγούδια του θανάτου
γιατι σας σφιχταγγάλιασε, σας έβαλ' από κάτου,

φωτιά στο σύμπαν θα σκορπώ, παιδί του Προμηθέα,
κι ας είναι τα καρφιά φριχτά, μα η ζωή ' ν ωραία,
όλα τα δέντρα, ένα σωρό, θα φτιάξω για μια λάμψη
γιατί φωτιά με έφτιαξε, φωτιά θε να με κάψει!