βουλιαγμένες αγάπες
σαν σκαριά σκεβρωμένες,
βουλιαγμένες αγάπες
στον βυθό πεταμένες,
κι ο βυθός που γυρίζει
που μιλάει
και χαϊδεύει
που γελά
και χορεύει
τις θωρεί τρελαμμένες,
βουλιαγμένες αγάπες
ψυθιρίζουν στον ήχο
της σιωπής και του ψύχους
τον μακάβριο στίχο,
κι ο βυθός θολωμένος
στου αγέρα το πάθος,
ο βυθός
τις ρωτάει
"που να ήταν το λάθος",
βουλιαγμένες αγάπες
σαν στοιχιά τριγυρνούνε
στου ονείρου το πάθος
μιας κι αγάπη ζητούνε,
κι ο βυθός
μιας αγκάλης
που πλανεύει το πάθος,
ο βυθός
τους θυμίζει
το απύθμενο βάθος,
βουλιαγμένες αγάπες
μ' αγωνία κοιτάζουν
του αφρού τη γαλήνη
κι ολοένα αλλαλιάζουν
στον βυθό
με τις θίνες,
με τα σάπια σαρκία
στο βυθό
που μοιράζει
του καημού τα βραβεία,
βουλιαγμένες αγάπες
σ' ένα κόσμο απάτης
σ' ένα κόσμο που λείπει
ο ρυθμός της αγάπης,
κι ο βυθός
σαν μαινάδα,
σαν τεράστια χοάνη,
ο βυθός τους θυμίζει
όποιος παίζει πως χάνει....
ψυθιρίζουν στον ήχο
της σιωπής και του ψύχους
τον μακάβριο στίχο,
κι ο βυθός θολωμένος
στου αγέρα το πάθος,
ο βυθός
τις ρωτάει
"που να ήταν το λάθος",
βουλιαγμένες αγάπες
σαν στοιχιά τριγυρνούνε
στου ονείρου το πάθος
μιας κι αγάπη ζητούνε,
κι ο βυθός
μιας αγκάλης
που πλανεύει το πάθος,
ο βυθός
τους θυμίζει
το απύθμενο βάθος,
βουλιαγμένες αγάπες
μ' αγωνία κοιτάζουν
του αφρού τη γαλήνη
κι ολοένα αλλαλιάζουν
στον βυθό
με τις θίνες,
με τα σάπια σαρκία
στο βυθό
που μοιράζει
του καημού τα βραβεία,
βουλιαγμένες αγάπες
σ' ένα κόσμο απάτης
σ' ένα κόσμο που λείπει
ο ρυθμός της αγάπης,
κι ο βυθός
σαν μαινάδα,
σαν τεράστια χοάνη,
ο βυθός τους θυμίζει
όποιος παίζει πως χάνει....
