Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ἀρχὴ σοφίας - Κ. Βάρναλης



«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας

Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!
Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!
Σοῦ πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιο ἀλῆτες!

Ὁ ἄλλος

Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς
τὴ λεφτεριά, νωρὶς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.
Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι
κι ἡ πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!
Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα
στὴ σάπια πολιτεία.

Ὁ λαός

Ἔξω τοῦ ἀφέντη ἁρμάδα
φυλάει, μὲ μπούκα ὀρθή,
τὸ λείψανό σου, Ἑλλάδα,
μὴν ξάφνου ἀναστηθεῖ!

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Life without principle - H. D. Thoreau (Ζωή χωρίς αρχές)

     Αυτός ο κόσμος είναι ένας τόπος εργασίας. Ένα ατελείωτο πηγαινέλα. Σχεδόν κάθε νύχτα με ξυπνά το ξεφύσημα της ατμομηχανής. Διακόπτει τα όνειρά μου. Δεν υπάρχει μέρα Ανάπαυσης. Θα ήταν υπέροχο να βλέπαμε μια φορά το ανθρώπινο είδος σε στιγμές σχόλης. Αλλά δεν είναι τίποτε άλλο παρά δουλειά, δουλειά, δουλειά!.... Δεν νομίζω ότι υπάρχει οτιδήποτε, ούτε καν έγκλημα, που να αντιτίθεται περισσότερο στην ποίηση και τη φιλοσοφία, πολύ περισσότερο στην ίδια τη ζωή, από την ακατάπαυστη εργασία.
..............
Το κοινωνικό σύνολο πληρώνει εύκολα για πράγματα δυσάρεστα και ανώφελα. Πληρώνεσαι για να είσαι, κάτι λιγότερο από άνθρωπος.
.............
Η κοινωνία δεν διαθέτει τίμημα ικανό για να εξαγοράσει  έναν άνθρωπο σοφό.
............
Έτσι, οι άνθρωποι μένουν πεσμένοι ανάσκελα, μιλούν για την ανθρώπινη πτώση και δεν μπαίνουν ποτέ στον κόπο να σταθούν στα πόδια τους.
...........
Οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε στη διάνοια μας , δηλαδή στον εαυτό μας,  όπως σε αθώα και άδολα παιδιά, των οποίων φύλακες είμαστε εμείς, και να προσέχουμε ποια αντικείμενα και ποια  υποκείμενα προκαλούν την προσοχή της. Μη διαβάζετε εφημερίδες! Διαβάστε τις Αιωνιότητες!
.........
Αυτό που αποκαλείται πολιτική, είναι συγκριτικά τόσο επιφανειακό και τόσο απάνθρωπο, ώστε στην πράξη, ποτέ δεν του αναγνώρισα ότι με αφορά στο παραμικρό!
........
Η ζωή μας δεν είναι ολοκληρωτικά μια  λ ή θ η.

[εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη / μετφ. Σύλβια]