Οι φίλοι γράφουν ποίηση:

Η Ανεργια των νέων

Επαλεψα εσπουδασα

Και προκοπη δεν ειδα

Χαμενα τα ξενυχτια μου

Χαμενη κι ελπιδα

Ξεριζωμος είναι πικρος

Μεγαλη ανηφορα

Ειν η ελπιδα μου εμπρος

Βουνο αρχιζει τωρα

Πως περιμενουν τα παιδια

Να είναι φτυχισμενα

Όταν μπροστα τους τα στενα

Ειν όλα τους κλεισμενα

Ετσι μας φευγουν τα παιδια

Μας φευγει η ζωντανια

Παει το αιμα μας αλλου

Σε μακρυνα λιμανια

Μιλτος