Νίκος Κυριακίδης: ΜΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΤΗΣΗ

Το κοριτσάκι ήταν μάλλον αδύνατον να κινηθεί.

Ένας ανόητος ιστορικός από απέναντι- μετά εβδομήντα χρόνια

θα μας βοηθούσε παρά τη θελήσή του.

Στο τέλος αποφάσισαν ψύχραιμα να μη τρώνε πρώτα τους γέρους

Τα μωρά ήταν πιο εύκολο να μαλακώσουν.....

Ήταν κι ένας άλλος παρόμοιος ιστορικός που μας βοηθούσε πάλι.

Μετά ερχόταν το κάρο στη Χαραυγή και μάζευε τους ξεκουρασμένους

Την είδε : ‘’Φάε κάτι μικρή, στο επόμενο δρομολόγιο, σε βλέπω μέσα’’.

Στο Λένινγκραντ και το Στάλινγκραντ τη δουλιά την κάναν κυρίως

οι πολύ δοκιμασμένες γριές

Αυτές που ξέραν πια καλά τι θα πεί κορμί ακούνητο και κορμί πεινασμένο.

Πηγαινοέρχομαι από μικρός μέσα στο αερόστατό μου,

από τη Χαραυγή στο Λένινγκραντ.....επιστρέφω μετά

Και θέλω ένα κόμμα, ένα χαπάκι, ένα σώμα χαρούμενο.

Με περιμένει ένα τρύπιο χέρι που φορά ένα γάντι

Ήχοι που είναι φρικτά ανόητοι

Συνενώσεις δήμων και μετονομασίες

Φαρμακεία χωρίς φάρμακα

Χαμόγελα –και γέλια-απόγνωσης

Κυρίως ένα ξεραμένο δέντρο

Και τηλέφωνα που πια δεν χτυπούν.

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012: ΟΧΙ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ !!

Φορέστε τις στολές και παρελάστε,
σαν πρόβατα που πάνε στο σφαγείο,
φορέστε τις στολές και τραγουδάτε
πως είσαστε της νιότης το θηρίο!

Κι ύστερα, στο θάμπος της ημέρας,

κρεμάστε τη στολή και τη σημαία,
κρασί πολύ στη μέθη της παρέας,
κι αφήστε άλλους ν΄αγωνίζονται μοιραία.

Σας τύλιξαν στο άσπρο, στο γαλάζιο,
σας είπαν πως αυτή είν' η πατρίδα
αλλά απόφυγαν να πούνε πως μουράγιο
σας κτίσαν οι νεκροί με την ελπίδα.

Αυτοί που πάντα μέναν έξω,
γλεντοκοπώντας όταν πέφτανε οι άλλοι,
αυτοί σας λένε πως πατρίδα
σημαίνει πως να σκύβεις το κεφάλι!

Για μας το άσπρο, το γαλάζιο,
είναι βαθιά πνιγμένο μεσ' το αίμα,
αυτών που χάθηκαν στην πάλη
για να γλεντάς εσύ μέσα στο ψέμα!

Νίκος Κυριακίδης : ΠΟΙΗΣΗ 7

ΕΚΤΟΣ

Αν είχα

ένα γιο,

μετά το πρώτα χρόνια της ψυχραιμίας μου

νομίζω θα πήγαινα

στη μάνα μου

να με πετάξει.

Κάνοντας

έκτρωση.

Νίκος Κυριακίδης : ΠΟΙΗΣΗ 6

ΓΙΟΥΔΙΑ

Δεκάδες θάνατοι

ντυμένοι προκλητικά.

Ωσαν τον φασισμό

ντυμένον επανάσταση.

Μας μικραίνουν

τις μερες

Μας παγώνουν

τα χρώματα,

δειλοί.

Πριν

το Θάνατο των μικροθανάτων.

Την υστερεκτομή

Αυτής.....

του φασισμού.

Μαζί, μας μακέλεψαν

τα μωρά μας

Μαζί, μας στράγγιξαν

τα γλυκά υγρά

της σάρκας

και τ’ αλμυρίσαν.

Δεν ξέραν πως τα μωρά

ξανάρχονται.

Και κυρίως

δεν έχει περάσει

μέρα απο πάνω τους,

μητε μπουκάλι

απ τ’ αμπέλι τους.

Με τα ίδια ρούχα:

Φτωχικά

Ίδιο νούμερο

Νικηφόρα

ΕΨΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ

Φωνή και ούτι

Αμαν !

Βγήκε κι αυτή η ανάσα...

μνήμες την έπνιγαν

πείσματα τη σπρώχναν,

ουλές την ομορφαίναν.

Έρωτες πόνου,

κρυφοί σαν

την ελπίδα

άγριοι

όπως κάθε σαρκοφάγου,

που συνήθως

πεινά.

Αμαν !

Κι απ΄εδώ και κάτω

δάκρυα βγαίνουν

Χασούρες

λάθη

γλύκα υγρή,

γι΄αυτό

‘’κοίτα με

κι από τη μέση

και χάμω’’

Τσιφτετέλι,

επιτάφειος.

 

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

Ο Γιώργος είπε στο δίκαιο

πως πρόκειται για παρεξήγηση

‘’Τα μικρα παιδιά είναι σαν τούρτες

δεν τα πειράζεις, μόλις τ αγγίξεις χαλάνε’’,

του τόπε καθαρά,

‘’μούτρα-κούτελα’’

Ο χασάπης μου ξέρει

πως το κρέας σαν κιμάς φτουράει πιο πολύ.....

και μάλλον δεν χρειάστηκε ποτέ να το πει.

Εσυ είσαι θυμωμένη με το μισό :

Τη μισή μέρα, τη μισή λέξη

τη μισή αρρώστεια

τους μικρόσωμους σκύλους.

Κοιτάς αγριεμένα

Τον Γιώργο που ζει επαναληπτικά

-ο ‘’καραμπίνας’’ στις καβάτζες του-

τους χασάπηδες που έχουν χρήμα,

επιχειρηματικότητα.

Αυτούς που σου δίνουν την ηρεμία που ζητάς,

οι ανόητοι......χωρίς να καταλάβουν το ψεμματάκι σου.

Νίκος Κυριακίδης: ΠΟΙΗΣΗ 5

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τα μικρά παιδιά

σκοτώνουν στο μυαλό τους,

όσους φοβούνται πως θα –τους-σκοτώσουν

Οι άλλοι.

Αποκούμπι

Δεν κλαίω στα δύσκολα,

εγω.

Το φοβάμαι το κλάμα.

Αρχινάω μέσα μου

ένα παραμιλητό

με λογική,

επιχειρήματα,

τσακώνομαι με μένα,

συχνά.

Μα δεν κλαίω

Όλα επιστημονικά:

Τα βάζω με τη σειρά τους

Τα παγώνω.

Το φοβάμαι το κλάμα,

ως τελικό.

Η αντίδραση των πλούσιων

μ΄αρέσει :

Η υστερία,

κι οι αυτοκτονίες τους

είναι λογικές.

Αυτός που τα κάνει

Προτιμά αργές, ήσυχες κινήσεις

Ανα πάσα στιγμή διακόπτει,

ίσως εξηγεί,

για να συνεχίσει μετά.

ΑΙΩΝΑΣ

Ακέφαλα κορίτσια

εσυ χωρις φίλους

λάθος απαντήσεις

κύκλοι παντού.

Τηρουμένων των αναλογιών

ονoμάστε το

Πρώτη                                                         

Μοναδική

Παρουσία